اژدهای آسیایی آرام است و این خطرناک است
قدرت چین در این نیست که چه میخرد، بلکه در این است که چه میفروشد و به چه کسی میفروشد
#NIKK225
منطقه کلیدی:42,200 - 43,000
خرید: 43,300 (پس از آزمایش مجدد 43000); هدف 44,800; حد ضرر42,800
فروش: 42,000 (در یک بنیاد منفی قوی); هدف 40,500; حد ضرر42,700
ترامپ آتشبس شکننده تجاری آمریکا و چین را برای 90 روز دیگر تمدید کرد. پکن از این وقفه برای تیزتر کردن زرادخانه پیچیده سلاحهای اقتصادی ویرانگر خود استفاده میکند. در حالی که واشنگتن به توافقی گستردهتر به ارزش بیش از 659 میلیارد دلار در سال فکر میکند، پکن با اطمینان زنجیرههای تأمین و صنایع وابسته به آنها را هدف قرار میدهد.
در ماههای اخیر، چین چندین پیروزی به دست آورده است. به عنوان مثال، در پاسخ به تعرفههای آمریکا، ارسال مواد معدنی و آهنرباهای خاکی کمیاب حیاتی را متوقف کرد. صنعت خودروی آمریکا با گردش مالی بیش از 1.5 تریلیون دلار دچار وحشت شد و دونی مجبور شد به دنبال گزینههای آتشبس بگردد. در ماه ژوئیه، اتحادیه اروپا نیز در موقعیت مشابهی قرار گرفت که موضوع مذاکرات پیش از اجلاس اتحادیه اروپا–چین شد.
پکن از سال 2020 ایجاد زنجیرههای تأمین داخلی برای قطعات صنعتی را آغاز کرد تا وابستگی لجستیک تولید بینالمللی به چین را افزایش دهد.
در دوره دوم ریاست ترامپ، پکن سیستم صدور مجوز صادرات برای بیش از 700 کالای حیاتی (تسلیحات، انرژی، الکترونیک، زیستفناوری، داروسازی و غیره) را راهاندازی کرد. اکنون چین میتواند هر صادراتی را صرفاً با لغو مجوزها متوقف کند. به عنوان مثال، مجوز ارسال تجهیزات به هند، جایی که اپل زنجیرههای تأمین جایگزین ایجاد میکند، دیگر صادر نمیشود.
همچنین مکانیزم صلاحیت قضایی فرامرزی فعال است: پکن حق دارد بخواهد کالاهایی که در کشورهای ثالث با استفاده از قطعات چینی تولید میشوند، به کاربران نهایی خاص فروخته نشوند.
با محدود کردن جریان قطعات صنعتی مورد نیاز برای تولید، پکن قیمتها را در بازار داخلی کاهش میدهد و به صادرکنندگان خود در بخشهای حیاتی در برابر رقبا مزیت قیمتی میدهد. تعرفههای بالا کسبوکار را وادار به افزایش قیمت میکند، اما کنترل صادرات آنها را به سرمایهگذاری در طرحهای جایگزین سوق میدهد.
البته برای همه اینها باید هزینه پرداخت، مثلاً از دست دادن اعتبار تجاری. اکنون کسبوکارها نگرانند که ممکن است به طور ناگهانی از تأمینکنندگان چینی قطع شوند، مثلاً در صورت بروز درگیری بر سر تایوان.
چین ثابت کرده است: هرچه تحریمها بیشتر شود، اثر آنها کمتر است. در حال حاضر، پکن شرکای خود را به قابلیت اطمینان زنجیرههای تأمینش قانع کرده و همزمان از طریق دیپلماتها بر طرفهای بالقوه علیه آمریکا فشار میآورد.
جریان صادرات را میتوان با سیاستی هوشمندانه بهطور پویا مدیریت کرد. اما ترامپ دیگر فرصت درک این سیستم پیچیده و چندعاملی را نخواهد داشت.
پس عاقلانه رفتار میکنیم و بیجهت ریسک نمیکنیم.
برای همه آرزوی سود!
